Ooit wel eens nagedacht over de wereld die schuilgaat achter de loodgieter?

Of de elektricien?

Ik ben consument, en bel ze als er iets in mijn huis kapot is. Zelf ben ik bang van elektra, daar zit ik niet aan. Kapotte pijpen met water ook niet; schrikbeelden van elektrocutie en kromgetrokken vloeren verlammen mijn doorgaans kordate optreden.

Maar dan belt een bevriende relatie op die in de installatie branche opleidingen verzorgt. Er openbaart zich een onbekende wereld die schuilgaat achter de opleiding van jonge mensen die graag met hun handen technisch werk verrichten.

Maar ook een markt die onder druk staat.

Goedwillende en hardwerkende ondernemers die moeten concurreren met Europese vakgenoten, al dan niet gediplomeerd.

Een overheid die een andere visie heeft op onderwijs dan vakdocenten die , al jaren met passie les geven en met steeds minder de toekomstige vakman en vakvrouw moeten klaarstomen voor nieuwe technologische ontwikkelingen in een veranderende arbeidsmarkt.

En voor er specifieke ontwikkelingen in de branche, zoals integraal installeren, duurzaam bouwen en zorg op afstand. De nieuwe vakman of –vrouw ontwikkelt zich vandaag om te voorzien in de klantvraag van morgen.

Ga er maar aanstaan zou ik zeggen.

Het OTIB, Go-flex, De Gemeente Amsterdam, het bedrijfsleven en het LPI gingen om tafel om de kwaliteit en samenwerking in de installatie techniek vooruit helpen. De installatieridders om de Ronde Tafel.

Is het gelukt?

Er zijn voorzichtige stappen gemaakt, meer begrip en inzicht in elkaars situatie verkregen, nieuwe ‘verbindingen’ gelegd. Bondgenootschappen gesmeed om de (kruis)tocht naar de toekomst aan te gaan.

Zodat jij en ik, met onze kapotte leidingen en lampen ook in de toekomst nog rustig kunnen slapen…..